Ostatnio zaczęłam się zastanawiać nad tym, jak postrzegają mnie inni. Jak różne są ich opinie, a jednocześnie jak bardzo są do siebie podobne.

I widzę jedno - gdybym nagle z dnia na dzień zaczęła zachowywać się kompletnie inaczej, inni zbyt szybko by to zaakceptowali.

Wcale nie zwracamy uwagi na ludzki charakter. Patrzymy tylko jak ktoś się w danej chwili zachowuje, analizujemy to i kodujemy.

Szkoda tylko, że takie informacje nie posiadają żadnego hasła.

W sumie, nie tylko ja się nad tym zastanawiam. Zapewne każdy z nas myślał kiedyś nad tym, jak bardzo ludzie mylą się, lub zgadzają, z naszym punktem widzenia.

Obserwacje :

Ludzie powierzchownie wiedzą, jaka jestem, lecz widzą tylko to, co ja chcę, by zauważyli. Nie oszukuję. Po prostu odkrywam tylko kawałek mojej osobowości.

Wnioski :

Tak to już jest, kiedy na siłę tłamsi się w sobie wszystkie złe emocje i te poważne. Tak to już jest, kiedy zamiast się zatrzymać i pomyśleć, w biegu życia kodujemy tylko oklepane schematy.

A gdzie jest przystanek?

Znowu jestem chora. Jak ta głupia wyrwałam się dzisiaj na orkiestry.

Idę spać.

Dobranoc , parafianie !