Wesołych Świąt !

U mnie na pewno będą wspaniałe. To nic, że jak na razie walczę z przeziębieniem i dzielnie smarkam w chusteczkę, kiedy zajdzie taka potrzeba. To nic, naprawdę, to jest kompletnie nieznaczące.

Jadę do rodziny. W końcu wyrwę się z tego miasta i przynajmniej przez jeden dzień świąt nie będę musiała znosić tego niezręcznego milczenia mojej familii, kiedy padają tematy, o których wygodniej jest nam nie mówić.

W takich chwilach nie chcę dorastać. Kiedy widzę, jak bardzo ludzie potrafią komplikować swoje życie, zaczynam obawiać się, że skończę tak jak oni. Nie mówią tego, co czują, bo boją się wyśmiania, odrzucenia... Albo tego, że takie zachowanie jest niepoważne. Mnie, to tylko przypomina zabawę w kotka i myszkę.

"Aniu , idziemy w odwiedziny. Tylko pamiętaj, o czym masz nie mówić".

Tylko pamiętaj, o czym masz nie mówić, bo istnieją osoby, które nie zniosą prawdy, tak?

Szczerze, to mam to gdzieś.

Dlatego niezmiernie się cieszę, że wyjeżdzam do ludzi, którym mogę powiedzieć wszystko, nie muszę unikać żadnych tematów. Spędzę ten czas najlepiej jak tylko potrafię.

A potem Sylwester. Nie wiem, chyba spędzę go w domu. Rodzice są zmęczeni moimi wypadami. Ja zresztą sama mam dylemat, bo do wyboru mam conajmniej dwie propozycje. Nic to, zobaczy się. Najpierw muszę wyzdrowieć, bo chora nigdzie nie pojadę.

Gdyby ktoś poprosił Cię teraz, abyś się uśmiechnął/uśmiechnęła - zrobiłbyś/zrobiłabyś to?