!

Dziękuję Ci, że jesteś nawet wtedy, gdy nie chcę Cię oglądać.

I że zawsze znajdziesz czas.

Dzięki za boczki, które mi się zrobiły od delicji podczas spacerów z żubrami.

I że zawsze potrafisz mnie rozśmieszyć. Choćby nie wiem co.

I że tylko Ty masz czas nawet wtedy, gdy go nie masz.

I za te 4 lata.

Cudownie mieć przyjaciela.

a co do spraw przyziemnych od tygodnia nie wychodzę z łóżka.

dzisiaj mi się udało wysiedzieć dłużej niż 5minut.

cudownie!

o ironio. czeka na mnie tyle makulatury........

Jesień wybiła szyby, przez które wkradła się irytacja i zmęczenie.

To niepojęte jak bardzo brakuje mi spacerów w deszczu.

Marzę o tym by wyjść na dwór i oddać sie zimnemu powiewowi wiatru, zatopić się w złotych liściach i udawać, że nic więcej nie ma sensu.

A teraz jestem wypluta jak różowa, słodka guma.

ALE

Chcę wierzyć, że nie potrzeba trzęsień ziemi, żebyśmy znów byli bliżej siebie.

Czuję ciepło w sercu, dawno nie było mi tak dobrze.

Nie wiem, co robię, nie wiem, do czego zmierzam, mój rozsądek gdzieś się zgubił,
 ale mi z tym doobrze.

To podchodzi już pod chorobę, uzależnienie, czy coś w tym rodzaju,
 ale mi z tym doobrze.

Czuję się ,jakbym zrzuciła z ramion ciężar całego świata.