Spojrzała na biurko, porozrzucane kartki, zeszyty, długopisy i wiele innych drobiazgów tworzyły nieład, który ona doskonale znała. Choć wszystko było nie tam gdzie powinno, ona bez problemu znajdywała potrzebne rzeczy, przedmioty. Przesuwała wzrokiem po nic nieznaczących przedmiotach. Futerał na płyty z nagranymi filmami z wycieczek. Dalej notatnik z wypisanymi potrzebnymi rzeczami do przygotowania 18-stki, sterta kolczyków i bransoletek, perfum, notatki z historii, zeszyt z Chemi, miseczka z cukeirkami, zdjęcie z Sandrą i nagle zatrzymała wzrok na małej antyramie. Znała już na pamięć wszystkie zdania jakie zapisała już jakiś czas temu. Wtedy mówiła, że będzie się ich trzmać. Że to będą jej "motta".

"We live as we dream - alone" - Tak, z tym się zgadzała. Chociaz nie do końca. Uważała, że żyć bez przyjaciół i bliskich. Sama by sobie już dawno nie poradziła. Tylko dzięki innym jest teraz tu i teraz.

"Some things will never change" - Co tu wiele mówić. Niektóre rzeczy na prawdę nigdy sie nei zmieniają. Na przykład uczucia... oczywiście zmieniają się powierzhowie, ale cząstka ich zawsze jest w Nas i w Nas pozostanie. Nie mozemy ich tak po prostu wymazać lub schować. One zostaną. Mimo naszych chęci zniszczenia ich.

"Każdy dzień jest podróżą przez historię" - Każda minuta, sekunda... Nie m jutra. Bo każde jutro będzie dziś, kade dziś będzie wczoraj. Każde wczoraj odejdzie...

"The world is full of great pain, and great joy, my friend. The first keeps You on the path of growth, the later makes the journey tolerable" - To jest to, co jest takie proste i piekne. Ból i radość. Jedno z drugim się wiąże,  będziesz wiedział czym jest radość, bez wczesanejszego bólu. A prawdziwy ból? Wg mnie.. gdy wiesz, że ta radość, którą przeżyłeś jest tylko wspomnieniem, dniem wczorajszym. Że już nie wróci w tej samej odsłonie. Moze być inna, może silniejsza, może słabsza, ale nie taka sama. To czyni ją taką piękną.

"Pokaż się swojemu największemu strachowi, wtedy strach traci moc, kurczy się i znika... a Ty jestes wolny" - Tak łatwo powiedzieć "wyjdż temu na przeciw", w rzeczywistosci chowamy się przed straachem, wolimy uciekać i odpychać od siebie to co złe, co nas przerasta. Jednak tylko gdy wyjdziemy mu na przeciw, możemy Go pokonać. Chowając w sobie, pozwalamy mu rosnąć w nas, co w przyszłosci moze obrócić sie przeciwko nam.

"W ziarnku piasku - ujrzeć świat cały, Całe niebo - w kwiecie koniczyny, Nieskończonośc - zmieścić w dłoni całej, Wieczność poznać w ciągu godziny" - Czy rzeczywiscie chciałabym ujrzeć cały swiat? Tak, wspaniale byłoby zobaczyć wszystkie zakątki tego pięknego swiata, ale wiecie... jeden mały kawałek chciałabym, aby został przede mną schowany. Zawsze warto mieć coś, o czym można tylko marzyć, coś co jest nie osiągalne, a tak bardzo tego pragniemy. Niebo... tu mogłabym sie rozpisywać godzinami. Co nie Sandruś? "popatrz w niebo"  tyle wystarczy. Nieskończonosc... Wiecznośc... to wielkie słowa, za wielkie jak na taką małą osóbkę jak ja, jak Ty, jak każdy inny.

Najpiękniejsze jednak jest to, że mimo tego, ze wypisuję tutaj te  moje rozmyślania, przemyslenia i opinie, nikt sobie raczej z tego nic nie zrobi. Ale mi wystarczy tylko to, że ktoś to przeczyta, pomysli chwilę nad tym co myślę, nie musi się ze mną zgadzać, to nie o to tutaj chodzi. Nawet lepiej, jak ma odmienne zdanie. Ale ta świadomosć, ze komuś może się podobać czytanie tego "głupiutkiego" bloga, jest dla mnie wystarczającym powodem do pisania. Choć jedna osoba, a ja będę tu.