II... cz. VII ...+18

Stałam tak bez ruchu, bez tchu i bez kontaktu z rzeczywistością...

Moje usta były popękane i suche z pożądania... totalny gwóźdź!

i... nie wiem dlaczego ale on wydawał się wyglądać tak samo idiotycznie...

Podszedł do nie doprowadzając mnie do pasji każdym ruchem bioder... zagryzł delikatnie dolną wargę, a  mi pozostało tylko modlić się, żebym go nie pocałowała!

Jego oczy były dziwnie przyciemnione, a srebro w nich drżało, jakby zmuszały się do patrzenia w jeden punkt.

Moje pewnie robiły to samo. Jego widok... uch! Nie zdawałam sobie sprawy ile fizycznej przyjemności może dawać badanie wzrokiem tak idealnego ciała... jeszcze gdyby tylko pozbyc się tej przeklętej koszuli...

Nagle zorientowałam się, że gapię się na jego guziki!

Zamrugałam szybko, doprowadzając się do porządku, o ile to w ogole było możliwe, i sprowadzając wzrok powrotem na jego oczy.

Wydawał się rozbawiony. Kurwa, kto by nie był!

Powiedz coś wreszcie!

- ja.... ludzie potrzebują cię przy stole! - spojrzał na mnie zbity z tropu - tak! Zaczynaja nową partię i prosili żebym zapytała czy grasz z nimi.

Idiotka! Kretynka! Jak mogłaś?!

Roześmiał się spuszczając głowę. A ja prawie zawyłam z... żalu? wściekłości? rozczarowania?

Pokiwał nieznacznie głową, jakby zrezygnowany, ale wciąż się uśmiechając.

Zmarszczyłam brwi próbując wyszukać cokolwiek w jego oczach.

Spojrzał na mnie i zawahał się jakby rozważał jeszcze czy odpowiedzieć.

- Ale spieprzyłaś! - roześmiał się bezsilnie.