Dodano: 18 PAŹDZIERNIKA 2010
Chyba właśnie po to czasem upadamy, aby odbić się od dna. Nieprzyjemne doświadczenia zmuszaja nas do przemyśleń, nie tyle nad światem, ile nad sobą samym. Ustalamy od nowa hierarchię ważności, co innego staje się dla nas priorytetem. Wzlatujemy na skrzydłach postanowień i determinacji na bezpieczna wysokość tak, aby tym razem nie upaść. Bagaż przykrych przeżyc nie pozwala nam zapomnieć o wyciągnieciu wnioskow na przyszlosc, co owocuje długim lotem ku szczęściu.
Tak to wygląda w teorii. W praktyce wygląda zapewne nieco inaczej.
