wena mnie popchnęła do rujnującego zdjęcia, a że miałam do wyboru Dorcie z obozu i siebie przeskakującą niezdarnie z nogi na nogę niczym hipoptam po wrzuceniu piłki do kosza w dodatku z bruzdą pośladkową (czyt. rowem ) na wierzchu, wybrałam Dorcię. :)
załapało się też 1/5 Ewa w pidżamce, która śni mi się nocami do dziś, kónie, a nawet Dratwoson wśród nich.

ciepło robi się w moim serduszku, gdy po pół roku milczenia moja skrzynka na nk krzyczy do mnie na zielono. achh, jak się okazuje, nawet Pani Krawczyk, moja prawdziwa wychowawczyni ( znów pozdrawiam Pieczarkę ;o* ), żyje. a gdy już wysłała życzenia, to poczułam taki sentyment, że aż napisałam do 3f.
niestety, nie stać mnie, żeby odpisywać na smsy. ale sami są sobie winni ludzie, którzy w dobie naszej klasy tudzież fotki.pl, na której od wieków nie byłam, przysięgam, używają telefonów do wysyłania szczerych życzeń "wesołych świąt".

taaaak, miałam do domu wrócić specjalnie o 15, żeby pomagać mamie w kuchni. od kiedy wróciłam, do kuchni weszłam tylko po mandarynki, jogurt i Snicersa.
nie zdąż/rzyłam za to przesypać całej soli do kąpieli do wazonu przed powrotem mamy, ale spoookojnie, jest jej o połowę mniej, bo pół opakowania wylądowało na podłodze, po czym skrupulatnie zostało upchnięte pod dywan. muszę dodatkowo przgotować pudełko dla Menża z pudełek po kawie zbożowej i melisie oraz obkleic je papierem dokoła, tak żeby taśma klejąca nie wystawała i żeby się nie rozpadło, i mogę cieszyć się świętami całą duszą. :)
chujową sytuację mają moi bliscy, którzy liczą na ciekawe prezenty ode mnie. sama nie chciałabym takich dostać, szczerze.