Kolejne z brzegu... ;)

-Myślisz, że to dobry pomysł?
-Oczywiście, zawsze jestem pewien swoich decyzji, pamiętaj, że wszyscy czekają aby wykorzystać twą niepewność.
-To nie będzie łatwe
-Jakby to było łatwe to już bym osiągnął to dawno, wolę poczekać jeszcze jakiś czas, przemęczyć się nabrać doświadczenia
-Nadal czegoś nie rozumiem
-Czemu mnie to nie dziwi?
-Aż taką satysfakcje czerpiesz z tego co robisz?
-Bo ja wiem& Tu nie chodzi o satysfakcje, choć nie ukrywam, iż w pewnych momentach ona występuje, jednak możesz mi wierzyć, że o wiele częściej występuje smutek i współczucie.
-Ale dlaczego? Przecież wyglądają całkiem zwyczajnie. Śmieją się, bawią, rozmawiają. Co jest w nich takiego innego? Jak ich rozpoznajesz?
- Drogi przyjacielu, tłumaczyłem ci to już wiele razy, Oni mają w sobie ogromną moc, z którą nawet ja nie potrafię sobie często poradzić. Potrafią zupełnie nieświadomie wysysać życiodajną energię. Nie każdy potrafi z tym walczyć wiele osób ulega i stają się jednymi z nich.
-Więc jak się bronić?
-Nie da się jedynie co ci pozostaje to ignorancja, musisz czekać przyjmując na siebie to ciężkie brzemię. Czekaj i nie licz na zrozumienie innych. Czekaj na tą odpowiednią chwilę, na tą na którą ja czekam już tyle czasu. Wiem, że jeszcze nie nadeszła, ale zbliża się. Z każdym dniem się zbliża.
-Zaczynam rozumieć Chcesz ich pokonać wyręczając się nimi tak? Oni mają sami siebie wyeliminować. <uśmiecha się> Naprawdę niecny pomysł
- ehhh nic nie rozumiesz. Nie da się ich pokonać, to, jak walka z wiatrakami, Czerpią siłę z wszystkiego co przyziemne i niezbyt istotne dla nas, czerpią siłę z najróżniejszych niegodziwości, Lubują się w tym, ale mają drobny mankament są niczego nieświadomi. Są jak marionetki w rękach lalkarza
-Tylko lalkarz zaginął?
- Dokładnie, porzucił swoje marionetki na pastwę plugawych istot, które tylko na to czekały. Zaczęły one bawić się nimi jednak na tyle nieumiejętnie, iż wiele z nich się podczas tych harców zepsuje.
-Bardzo łatwowierne są te marionetki
-Brawo! Naprawdę czasami podziwiam twoją domyślność. Oczywiście, że są łatwowierne. Komuś musza wierzyć, skoro, na co dzień są pochłonięte spiskowaniem, pomówieniami, do bólu schematycznym myśleniem, sami przyjemnościami albo troskami. Wolą użalać się nad sobą albo udawać, że nic się nie dzieje. Ich wybór, a raczej ich nieświadomość. Ale w końcu lalkarz się znajdzie i wykorzysta biedne nieświadome marioneteczki do własnych najrozmaitszych celów <szyderczy uśmiech>
-Zmieniłeś się, Do tej pory nie byłeś taki chciałeś, im pomagać utożsamiałeś się z nimi
-Czy naprawdę to ja się zmieniłem? Czy może to świat wokół nas. Może już po prostu nie mam ochoty przyglądać się bezczynnie, bo wszelkie próby reagowania i tak na nic się zdadzą. Trzeba zaakceptować otoczenie i spróbować je wykorzystać. Jakby nie patrzeć można też osiągnąć przez to lepsze cele. Które co prawda i tak nie zostaną przez nich zauważone, ale dadzą cholernie dużo satysfakcji mnie.
-Czyżby malutki egoizm? <uśmiecha się pod nosem>
-Raczej racjonalne myślenie. Choć nie ukrywam, iż chyba trochę we mnie z egoisty jest, no, ale cóż nikt nie jest doskonały, choć pozostaje pytanie czy ten egoizm jest na prawdę taki zły może jest to jedyna alternatywa dla tego pieprzonego bagna, Może jest to ostatnia bariera, która chroni mnie przed utopieniem się w nim? Kto wie?
Może masz i rację. Sam już nie wiem, gubię się w tym wszystkim.
-Bądź silny i trwaj w tym w co wierzysz.
-Staram się, ale nie jest to łatwe Oczywiście domyślam się, iż rozmowa zostaje między nami?
-W sumie nie zależy mi na tym zbytnio i wiesz przecież dlaczego. <szyderczo uśmiecha się>
-Heh może i faktycznie się jednak nie zmieniasz nadal jesteś przesiąknięty cynizmem od stóp do głów. Bywaj.
-Bywaj