Moje życie zmieniło się w żart, a ja jestem jedyną osobą, która go nie łapie

opis prawdziwy. doskonale pasuje do mojej zaistniałej sytuacji. 

jakiś miesiąc temu widziałam się z danielem. daniel, przepraszam :* nie chciałam. wiem, że cię tym uraziłam.. :( nie chciałam robić ci nadziei.. ale tym samym zrobiłam sobie. poczułam coś do ciebie :( wiem, że muszę się ogarnąć, bo ty zaraz się wyprowadzasz.. zostaje nam zaledwie 20 dni na spędzenie razem wolnego czasu.. :( jednak nie jest to coś silnego, to nie jest to, co czuję do piotrka. piotrka kocham, a ciebie? może w tobie to tylko zauroczenie? nie wiem.. na obecną chwilę nie umiem powiedzieć, czy chciałabym z tobą być, czy nie.. wiem, że cię to urazi, ale mnie też to boli. wydaje mi się, że tak do końca się nie rozumiemy niby mówimy sobie o wszystkim, zwieżamy się to jest już bardzo dużo. o piątku i sobocie chyba nic nie wspomnę.. przykro mi :( stało się i się nie odstanie. :( żałuję..

przepraszam daniela, że zrobiłam mu jakąkolwiek nadzieję :*

przepraszam kubę, że nie posłuchałam go w czasie i stało się co się stało :*

przepraszam amelkę, że nie było mnie przy tobie w tych ciężkich chwilach po rozstaniu z łukaszem :*

przepraszam justynę, że cały czas wyjeżdżam i nie mam dla niej czasu :*

przepraszam piotrka, że praktycznie każda notka jest o naszym związku.. ale piszę to, co czuję :* 

przepraszam patrycję, że zniszczyłam naszą przyjaźń :*

przepraszam tysię, że nie wychodzimy na spacery już tak często, jak wychodziłyśmy :*

przepraszam kamila, że nie zagrałam z wami w nogę :*

przepraszam adama, dawida, izę, krzysia, marcina, karoline, anie! :*

dziękuję wszystkim tym, co są i tym, co byli :* <3