Część siódma.

PRZECZYTAJ.

Wróciła do domu.

Było dawno po 6 nad ranem.

Ojciec wyjechał do pracy, więc w sumie, zabierze najpotrzebniejsze rzeczy i wynosi się stąd jak najszybciej.

Owszem, będzie jej brakować mieszkania, przyjaciół i tego całego otoczenia.

Ale musi odejść, przynajmniej na jakiś czas.

Wzięła torbę. Zaczęła pakować ubrania i kosmetyki.

Na biurku leżało zdjęcie, które kiedyś potłukł jej ojciec.

Zabrała je i skleiła.

Czy powinna zabrać je wraz ze wspomnieniami?

Najchętniej podpaliłaby ten dom razem z ojcem.

Ale szkoda spędzić reszty życia w burdelu tylko dlatego, że zabiło się tego skur...

'Kamila!'

Czyżby..

'Co Ty tu robisz?'

'Przechodziłem obok, więc wpadłem wyciągnąć Cię na spacer!'

'O 7 rano?!'

'Zła pora?'

Zrobił minę smutnego psiaka.

Uśmiechnęła się. Znowu dzięki niemu.

'Więęęęęęęęęęęęęęęęęęęęęęc?'

'Idę, moment, wezmę tylko kurtkę.'

Spojrzała jeszcze raz na pokój, który tak nagle wydał się jej obcy.

Zamknęła drzwi i wyszła do Marcina.

'Hoho, a my gdzieś jedziemy?'

'Muszę wyjechać gdzieś, albo coś.. Na kilka dni.'

'Uciekasz? W Twoim wieku nie takie rzeczy się robiło.'

Spojrzała na niego bardzo zdziwiona. On? Wyglądał, jakby w życiu niczego mu nie brakowało. Taki chłopak miałby uciec z domu?

'Halo? Słyszysz, co do Ciebie mówię?'

'Co, co?'

'No dzięki.'

Dał jej kuksańca w bok.

'Powiedziałem, że jeśli chcesz, możesz u mnie zostać kilka dni. Rodziców nie ma, więc mam wolny dom.'

Spadł jej z nieba. Na kilka dni była uratowana.

Ale co później?