Dodano: 7 LISTOPADA 2011
Stoję, nic więcej i nic mniej ni
Stoję, nic więcej i nic mniej ni
Czuje się samotny i rozdarty wewnętrznie, nie może odnaleźć własnej tożsamości, powołania. Przepełnia go smutek, niepokój, nostalgia:
Oto ja sam jak drzewo zwarzone od kiści,
Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści;
Komentarze
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika bestructions.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
