6#

Wracam do rzeczywistości. Otrząsnąłem się po ostatnich wydarzeniach. Pora nadrobić wszystkie zaległości z Ewelinką, ze sztuką, ze szkołą. 

Alex, zostaje na wózku nie będzie już niestety chodził ale za to więcej czasu spędzi ze swoją pociechą. 

Marek, wrócił do komponowania, tworzy kolejne w miarę dobre kawałki, miał sporo czasu na myślenie i układanie. 

Ja, jakaś wena jest mam ochotę złapać ołówek w dłoń i zacząć szkicować, dodawać, zmieniać ale nie na to pora muszę nadrobić ten czas który mi zabrano z moją ukochaną, moją księżniczką bez której ten świat był by naprawdę szary i nudny, ona podaje mi farby, którymi razem kolorujemy nasz świat. Bardzo brakowało rozmów z nią, zjadała mnie ciekawość co u niej, jak się czuje, co robi. Nareszcie ją mam i już nie puszczę, nigdy. Powrót do szkoły jutro, tak już jutro nie mogę dalej się obijać tyle ciekawych plenerów mnie za pewne minęło, tyle pouczających i kształcących zajęć, oczywiście. 

Pogoda się psuje, szybko się psuje ale zaraz zmienia na bardzo miłą i przyjemną by znów zaskoczyć zmianą. Nie ma to jak wyjść z ciemnego pomieszczenia, unieść głowę i poczuć dotyk słońca na twarzy. 

Na zakończenie chcę Ci powiedzieć że Cię kocham i że nigdy, przenigdy nie chcę takiej sytuacji jak ta by Cię z przymusu opuścić. 

Księżniczka mojego serca zwana jest Ewelinką :*