Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE

Czułam to niebiańskie ciepło, podmuch Jego oddechu na twarzy i nie tylko. Rozkosz z jaką łaknął każdy mój ruch. Nie wiem, ile czasu minęło. Nie mam pojęcia, gdzie się obecnie znajduję. To nie ważne. Zupełnie nie mam chęci podejrzeć, co to za miejsce. Dobrze mi, gdy zamknięte powieki pozwalają mi napawać się widokiem mej indywidualnej wyobraźni. Zamykając oczy widzisz pochłaniającą cię w całości czerń, lecz gdy twoje zmysły wędrują po sferze intymniej, ta czerń jest, jak tęcza o poranku. Mimowolny uśmiech pojawia się na twej twarzy i wesz, że to jeszcze nie koniec. Wokół rozbrzmiewała ta znana mi od minionej jesieni melodia. Zawsze Mu towarzyszyła. Tytułu nie pamiętam. Zapach ulatujący z lasu wkradł się do domku, a wraz z nim siarczysty mróz. Ktoś uchylił okno. Odruchowo przesunęłam ręką po pościeli w poszukiwaniu ciepła Jego nagiego torsu. Da się czuć tylko ślad, że On tu był. Może w mojej wyobraźni. Nie chcę się budzić. Zagarniając ręką miękki, puszysty koc, przewracam się na lewy bok. Wtulona w jego pofałdowaną powierzchnię, jak niemowlę przytulone do matczynego łona. Zmęczona zasypiam, z towarzyszącą mi obawą, że to był tylko sen.