Next please...

To koniec. Koniec czegoś co zaczęło sie tak pięknie i wróżyło wspaniałą przyszłość. Nie łatwo jest poruszać się do przodu ale nie można też cały czas tkwić w jednym miejscu. Nie łatwo mi się z tym wszystkim pogodzić, bo wiem, że to ja spieprzyłam. Ale nie będę tego w kółko powtarzać. Minie jeszcze trochę czasu zanim poukładam sobie życie bez Niego. Nie będzie to prosta sprawa, bo wypełniał każdy mój dzień. Aczkolwiek może nie do końca bez Niego. Nie chcę tracić z nimn kontaktu, bo jest wspaniałym człowiekiem i duszą towarzystwa. Bez Niego każdy dzień wydaje się być nudny i monotonny. Bez Jego sms'ów na dzień dobry i dobranoc rzadko można spotkać uśmiech na mojej twarzy. 

Jest wiele rzeczy, które mnie gryzą i których nigdy nie wyjaśniłam. Jest jedna taka przez która czuję się winna. Urwanie kontaktu z mojej strony nie było mądrym posunięciem. Prawdobodobne zranienie drugiego człowieka do teraz wpływa na mnie negatywnie. Męczą mnie co jakiś czas wyrzuty sumienia. Ale strach powstrzymuje mnie przed odezwaniem się i przeproszeniem. Tylko dlaczego tak się dzieje? Może w niedługim czasie zdobędę się na odwagę...