No, to mineło kilka dni. W zasadzie nie wiem, czego od Ciebie oczekuję, co bym chciała usłyszeć na ten temat, którego pewnie nawet nie poruszysz, jak już się pojawisz. Wiem, że chcę, żebyś był. Tylko tyle. A może aż tyle? Sama nie wiem. Mam nadzieję, że wiesz to Ty.

Czuję sie taka rozpieprzona. Bezsilna i przytłoczona. Już chyba nawet nie chodzi o Ciebie, tylko sam fakt, że jestem sama.

 Ten przestraszny okres dojrzewania.

 Walić to.

Lubię pomagać innym. Nie umiem pomóc sobie.

 Ciężko mi.

Przecież człowiek nie może mieć wszystkiego. Albo rybki, albo akwarium, jak to mówi moja mama, czego za bardzo nie rozumiem, bo w końcu, skoro chciałabym miec rybki, muszę mieć akwarium. A jeśli wybiorę akwarium to co z nim zrobię? Postawię i co? I mogę zawsze je wypełnić czymkolwiek. Czy to ozdobnym kamyczkami, czy czymś. Z rybkami jest jednak większy problem.

 Idę się dalej nudzić. I czekać, choć i tak się nie doczekam. Nadzieja jest zawsze, choć matką głupich zwana, ja ją mam. Bo kurczę, dlaczego nie wierzyć, że się nie uda?

 Dobra, wiem, nie uda się.

 Dobranoc.