Boziu, Boziu, zróbże coś! Odchodzę od zmysłów. Skoroś się pogubił, Słonko, znajdź się dla mnie, proszę! Napisz, że u Ciebie wszystko w porządku, mnie to napisz. Mnie powiedz, żeś zagubiony, że pomyśleć musisz. Mnie! Nie chcę wiadomości z drugiej ręki.

Już rzygam życiem, a mam dopiero tyle lat, ile mam, o mamo.

Głowa mi pęka, nawet nie wiem, co napisałam tam wyżej. Wiem, że tęsknie. Choć coraz mniej to tęsknię.

 Chyba zaraz zwymiotuję.

Boję się.

 Bo znowu ja będę czekała codziennie wieczorem na durną krótką wiadomość. Choć powinieneś zdawać sobie sprawę, co dla mnie znaczysz, bo Ci przecież powiedziałam, pozwalasz mi cierpieć. W tyłek mogę wsadzić Twoje słowa, mówiące, że nigdy nie pozwolisz na to, bym smutna była, bo jak ja jestem, to i Tobie źle.

 Ale ja za dużo słów tego typu mam w tym swoim niezgrabnym tyłku. Chciałam wierzyć, że te Twoje trochę z prawdy mają.

DOBRANOC.