Tak sobie siedzę, piję herbatę i myślę. Myślę, że zrobiła się ze mnie jakaś.. Pesymistka? No może nie. Wszystkiego w ciemnych barwach nie widzę, ale w tej chwili dla mnie szklanka jest do połowy pusta, nie pełna.

A Ciebie nie ma. Kolejny dzień bez Ciebie. Puf. Kolejna bańka mydlana pękła. Jestem naprawdę głupia. Wciąż wierzę, że jeszcze się odezwiesz, że może jeszcze bardzo mnie lubisz. Że może czasem obejrzysz moje zdjęcie. Że może czasem pomyślisz o mnie. Że może czasem pomyślisz, że mnie może być trudno. Jak tak dalej pójdzie to zakocham się w pustym wyobrażeniu o Tobie. Pięknie, wręcz wspaniale.

tak poza tym wszystkim to jest mi zimno i jest, kurwa mać, do dupy.

 A Ciebie nie ma.

 A jutro piąty sierpnia. I nie wiem co to ma wspólnego z czymkolwiek. I idę płakać. Bo chcę mi się płakać, ot tak, ot co.

                                                            a Ciebie wciąż nie ma..