Poznajcie Atencję. 1kg szczęścia i słodyczy. Chyba, że chce się zrobić obiad. Albo próbuje się zasnąć o 3 nad ranem mając piedyliard myśli/sek. Ale i to da się przecierpieć. Nie wiedziałam, że mam w sobie takie pokłady cierpliwości. (Właśnie wgramoliła mi się na cyce żeby się zdrzemnąć i trochę pomruczeć. Chyba takie uczucia wywołuje to mityczne macierzyństwo ^^)

Moje nastawienie do życia ciągle oscyluje między "jeszcze chwila a rzucę te *** studia, nie mam nic przeciwko średniemu wykształceniu" a "skoro wyruszyłam w tę drogę krzyżową i udało mi się dobrnąć do tego etapu, to może chociaż raz dokończę to, co zaczęłam". I usilnie staram się skierować myśli w tę drugą stronę. Jeszcze tylko chwila. (Chociaż perspektywa zdawania zaległego kolokwium z Perla [what.] i ultraszczegółowego egzaminu ze strojów w x kulturach [what. x2] wcale tego nie ułatwia.)

To smutne jak skutecznie system edukacyjny obrzydza mi jedną z niewielu rzeczy, w których jestem dobra. Od liceum mierzi mnie na dźwięk hiszpańskiego (no, po tylu latach to może już trochę mniej ;)), a teraz studia sprawiły, że słysząc japoński mam flashbacki z fatalnych egzaminów ustnych. Albo ja jestem jakaś niedojebana i niedostosowana do tego pochrzanionego życia albo już sama nie wiem -.-"

Tak bardzo bym chciała, żeby moje myśli i słowa, które wypisuję (i wypowiadam) wreszcie przestały dotyczyć tego cholernie ciężkiego etapu w życiu. Chyba niczego innego w tym momencie nie pragnę.

Pofocić Krakowa się nie udało - znajoma, która byłaby towarzyszką wycieczki niestety została pozbawiona sprzętu :( A tak sama to się jeszcze trochę cykam. Sick fuckin' introvert here :P Ale mam parę zdjęć z Kopca i bawię się Prismą -#bliskowystarczająco

Soundtrack na dziś - jeszcze ciepły Nick Murphy aka Chet Faker