Nie umiem się na niczym skupic, mam wrażenie że głupieje, mam wrazenie że jestm kompletną kretynką.

Na lekcjach nie potrafie mysleć, jakoś sobie radze, ale juz pod koniec dnia, nie umiem odpowiedzieć na najprostsze pytania , musze coś zmienic, nie wiem czy tylko tak mówię, czy może znajdę w sobie na tyle duzo odwagi, e coś zmienię.

To takie trudne, chcę tyle robić dla innych, a nie potrafie zaspokoic swoich podstawowych instynktów.

Mogłoby mnie nie by,ć całe dnie w domu, najpierw szkoła, potem kólka i oczywiście wolontariat , ale musze się tez uczyc, może w końu wezme się w garść, może coś z sobą zrobie.

Minął pierwszy tydzień szkoły a ja juz jestem wykończona, i cały dzień bym spała, ale to przejdzie, tot tylko mój mały kryzys, chyba nie powinnam była teraz pisac.

Bije się z myslami, mam wrażenie, że jestem sama, mam koleżanki,  zabijam pustkę kółkami zainteresowań, wolontariatem sportem i nie mam czasu na emocje może to dobra taktyka.

Gdyby był ktoś przy mnie mo że byłoby lepiej, ale ja wszystkich odpycham, jestem ochydna, za bardzo się przejmuje? nie, prawda jest taka że z tak okropnym człowiekiem jak ja nikt nie chce mieć nic do czynienia.

Czy ja go ......