3.

Alone. tak, samotność. Samotność, to boli. Cholernie boli. Nie znam silniejszego i bardziej uciążliwego bólu. Chociaż właściwie fakt, że już nie wrócisz boli najbardziej. No patrząc ogółowo, ta twoja nieobecność to też samotność. No to mówię teraz z pełnym przekonaniem, że samotność boli najbardziej. Wiem, wiem.. Zadręczam się w przekonaniu, że Ciebie już nie ma. Poprostu to lubię, to jest pewna część mojego dziwnego charakteru. Mimo iż to ja zarwałam, marzę, dosłownie marzę, o tym by było jak dawniej. Jest mi ciężko, zdałam sobie sprawę, że tęsknie za całym Tobą, nawet za tym czego tak bardzo nienawidziłam. Brakuję mi kogoś kto mnie zawsze wysłuchał , kto był , cały czas. Poczucie, że ktoś kocha mnie tak samo jak ja Jego, Ciebie, było naprawdę ważne. Pozostała mi pustka, miliony wspomień, za które szczerze dziękuję. Czuję, że bez Ciebie nigdy ne będzie tak samo, dobrze, będziej już tylko źle, i nie, nigdy nie będzię lepiej. A teraz z pełnym przekonaniem i poczuciem winy, pzyznaję się do tego, że to ja spierdoliłam, wiem, przepraszam.