4.

17 stycznia 2013r. - dzisiaj czwartek. no tak, czwartek. każdego czwartku przychodziłeś po mnie, by umilić mi drogę do szkoły. Dobra, nie wiem czego się spodziewałam czekając na Ciebie. może tego, że przyjdziesz ? Nie, to nie możliwe, taka prawda. No tak, więc nie czekałeś, no więc i ja nie poszłam do szkoły. siedzę w domu, i jak zwykle myślę o tym wszystkim. dobra, dobra, dobra.. koniec.

Perspektywa śmierci to bardzo silna motywacja.

Już nie usłyszymy od siebie nawzajem żadnego z tych słów, które niejednokrotnie pomiędzy nami padały. Już za sobą nie tęsknimy, prawda? Bo i po co, za czym? Nie warto. Już się o siebie nie martwimy, nie chcemy wiedzieć, co u nas słychać, praktycznie nic o sobie nie wiemy, znowu. To, co się wydarzyło, wydaje się być tak odległe, że aż nierealne, prawda? Już nie pamiętamy, prawda?