Sucho.

Fala. 

Rano obudziłam się z tak cholernie złym humorem, że odechciewało mi się żyć. 

Walnąć się w łeb i zasnąć, najlepiej na wieki. 

Zmusiłam się do pójścia do szkoły. 

Ludzie z mojej klasy naprawdę działają na mnie antydepresyjnie. I to nieświadomie.

Założę się, że ona nawet nie wie, jaką olbrzymią radość sprawia mi pomaganie jej. 

W szkole prawie fruwałam. Podskakiwać już zaczynałam. 

Im byłam bliżej K. tym gorzej. Choć trzymałam się przez całe zakupy i potem jeszcze w domu...

Następnie zmusiłam się do zaczęcia odrabiania lekcji. 

Teraz siedzę z twarzą schowaną w dłoniach. 

Wkurza mnie to, że nie mogę się zrelaksować. Ale gówno* i historia czeka. 

B r r r r r ...

Mamię się. 

Nie zasłaniam okna.

Wyobrażam sobie, że on tam jest, 

że stoi, obserwuje, trochę się męczy.

Chce, kocha, tęskni i kiedyś nie wytrzymie i sobie weźmie. 

Marzę, wiem. 

Cóż... Zgubiłam kolczyk. 

Prawie zemdlałam, kiedy zobaczyłam 4+ na swojej pracy z chemii. 

Dosłownie prawie zemdlałam. 

* niemiecki.