Wiem,że troszkę nawaliłam,ale przez remont nie miałam ani czasu,ani dostępu do internetu.

Przepraszam Was z całego serca.

Prosiłam Was o zdanie na temat tego,co napisał mi On... I w zasadzie mieliście takie samo spojrzenie na to wszystko,jak i ja.

Do rzeczy.

Przeczytałam tą wiadomość,była 3 nad ranem... Coś podkusiło mnie,żeby wejść na nk. I to był błąd.

Miałam taki mętlik w głowie,tysiąc różnych myśli,nie wiedziałam,co zrobić. Objaw zakochania?

Raczej zauroczenia. Dziwne,że tak szybko udało się mu sprawić,że byłam od niego uzależniona.

Odpisałam,że nie mam zamiaru być tą drugą. Próbowałam być twarda,chciałam pokazać mu,jak to jest,gdy ktoś rani. Nie udało mi się,wymiękłam. Koniec lipca,umówiliśmy się,że wpadnę i pomogę mu nieco w przygotowaniach do egzaminu komisyjnego. Przyjechał po mnie,zostałam tam na noc. Jakoś żadnemu z Nas nie przyszło do głowy,żeby się uczyć. Poniosło Nas,aż za bardzo. Może to przez tą słabość? Przez to,że powiedział mi prosto w oczy 'Kocham Cię' ? Przecież tak bardzo mi tego brakowało... Czułam się w końcu ważna,doceniona.

Przełamałam wszystkie bariery,właśnie przy nim. Kolejny błąd? Tak. Cholerny błąd.

Wróciłam na drugi dzień po południu. Wszystko było ok. Nadszedł poniedziałek i cisza. Totalny brak zainteresowania moją osobą. I zaczęły sypać się kłamstwa. Że go okradli i był na policji,później,że jednak był u kuzyna na kilka dni,jeszcze potem,że ktoś włamał mu się na nk i dlatego tam nie odpisywał.

A jaka była prawda? Prawdą było to,że była u niego jego dziewczyna. Nie była,ale OBECNA dziewczyna.

Nie,nie zerwali,tak,jak obiecywał. To,co wtedy poczułam,było nie do opisania. Złość,żal do samej siebie,za naiwność,po raz kolejny. Tylko dlaczego nic mnie to nie nauczyło ? Bo kochałam ? Tak. Teraz to wiem. Z perspektywy czasu widzę,że kochałam. To była głupia miłość,trochę nierealna,na pewno toksyczna.

Ale z nadzieją na poprawę tego wszystkiego brnęłam w to dalej...