Lipiec,pierwsze emocje opadły...

Nk (czasy,kiedy to było jeszcze popularne) i wiadomość...

Nadawca nieco znajomy.Czyżby przyjaciel mojego aniołka,Damiana? Tak,to on.

Okej,będziemy chodzić razem do szkoły...Tylko do czego Ty,chłopcze dążysz,pisząc do mnie w taki sposób,

jakbyś zapomniał,że niecały miesiąc temu pochowaliśmy bliską nam obojgu osobę?

Nie rozumiem.Ale brnę w to dalej,z czystej ciekawości.Nie ma we mnie uczuć co do niego.

Jeszcze nie teraz...

Przychodzi czas szkoły,pierwszy tydzień,wszystko jest dobrze.Ale nadal zastanawia mnie to,

jak możesz starać się o byłą dziewczynę swojego kolegi? Cały czas nie rozumiem...

I proszę,nie muszę już nad tym myśleć.Kontakt się urywa.Bo masz dziewczynę.Ok,spoko.

Nie boli,bo przecież nic do Ciebie nie czuję...Jeszcze nie teraz.

Żyjemy w zgodzie,do czasu wybuchu w plotki w szkole,o mojej ciąży.Z Tobą.

Z osobą,z którą jedynie rozmawiałam.Tacy są ludzie.Nie tłumaczę się,bo nie słuchasz.

Odpuszczam wyjaśnienia.Jedziemy po sobie,jak idioci.Bo plotki.

Ale mnie to nie boli.Nie boli mnie Twoja nieobecność.Jeszcze nie teraz.

I tak mijają miesiące...Wrzesień,październik,listopad,grudzień,styczeń...I ten przeklęty 18 luty.

Wybrałam się z koleżanką do znajomych,znamy się od ładnych paru lat,więc dlaczego by nie wpaść,pogadać?

Wpadłyśmy.W wielkie bagno.

Odrobinkę za dużo alkoholu...Za mało rozumu.

Ciąg dalszy w następnej notce,to jest raczej wsprowadzenie do najciekawszej części lutego/marca.

Najbardziej drastycznej.

Musiałam napisać takowy wstęp,żebyście byli zorientowani w wszystkim,co opiszę Wam w dalszych notkach.

Zapraszam do poprzedniej notki,do komentowania,dodawania do obserwowanych.

Dziękuję za wczorajszą aktywność,362 wyświetlenia...

Nie spodziewałam się aż takiej liczby wejść w jeden dzień.