25/01/25

Z sesji jesiennej Chwiejnej zostało i jeszcze 3 zdjęcia, które mam tu dodać.

Ostatnie dni to glownie sprzątanie.

Korytarz w kolorze granatu wyszedł cudownie.

Jak to określiła moja asystentka : " jest ładniej i całkiem inaczej"

Wystarczyło zmienić kolor i przewiesić gdzieś indziej jedną półkę, żeby wszystko nabrało

innego wyglądu. Podoba mi się.

Miałam powoli wnosić rzeczy z ganku na korytarz, ale wydawało mi się, że to tylko parę książek,

puszek i bibelotów. Te parę zamieniło się w ponad godzinne ustawianie i na wieczór ogromny ból,

który ciężko było opanować. Nakleiłam plaster i wzięłam przeciwbólowe. Czułam jeszcze następnego dnia,

ze przesadziłam.

Najgorsze jest to, że sie tak właśnie zapominam, zamiast brać pod uwagę, że nie mogę sie nadwyrężać.

Te wzorce oczywiście wychodzą z mojej przeszłości i ciężko je zmienić.

Znalazłam kolejny fajny profil na tt.

I odkrylam zdumiewającą mnie rzecz.. mam niskie poczucie wartości.

Zawsze wydawało mi się, że lubię siebie i jestem dla siebie ważna.

Doszłam do tego, bo obezwładnia mnie perfekcjonizm- i skąd się to bierze?

Stąd, że czuje się niewystarczająca.

To aż dziwne. Czytać wciąż pozytywne opinie o swojej książce a bać się pisać, bo wydaje mi się,

że mogłabym lepiej. A bez pisania się duszę. Brakuje mi powietrza.

Dlatego piszę tutaj, piszę pamiętnik i piszę powieść.

Nie wspominając o tym, że nie czuje się wystarczajaca jeszcze z wielu innych powodów.

Chociaż jest końcówka stycznia chyba czeka mnie jeszcze jedno wyzwanie w tym roku, które sobie postawie.

ZMIENIĆ TO.

Inaczej perfekcjonizm zeżre moje pisanie.

W końcu trzeba dać wyżej poprzeczkę w swoim życiu i zacząć się cenić za to, co zrobiłam i z iloma rzeczami

sobie poradziłam. Zaczać mieć pewien poziom akceptacji różnych rzeczy .

Spojrzeć na swoje życie z perspektywy osoby wygranej, pomimo trudności zamiast ofiary.

To trudna praca nad sobą, ale myślę, że warto się jej podjąć.