Za dużo, za dużo i za dużo myśli w mojej głowie. Chyba widzę więcej, widzę to co od środka niewidoczne. Za dużo czuję. To dobra i zła strona, ale mało kiedy myślę racjonalnie. Zbyt mało dystansu a zarazem tak dużo go we mnie. Kiedy milczę, w swojej głowie wrzeszczę. Kiedy milcze, w głowie wszystko mi przelatuje jak miliony zdjec pokazanych w ułamek sekundy. Kiedy milcze...
Wątpie we wszystko codziennie; dusze w sobie zbyt wiele, ale jeśli chce należeć do ludzkości to tak trzeba. Gombrowicz pokazał, że ludzie nigdy nie będą sobą, że zawsze zakładamy maski na każdą okazje, nie wychodzimy poza bariery. Nie takiego świata wielu z nas chciało, ale trzeba się opamiętać, bo nie wolno. Nic nie wolno. A ja nie jestem zerem, nie jestem taką egoistką jak kiedyś. Nie musze siłą opanowywać strachu i nie muszę się zgadzać z każdym. Tylko muszę pamiętać, że siłą strachu nie opanuje i wszystko się ułoży..