wspomnienia.

www.wierszykowo-polandowo.blogspot.com

Wspomnienia

Nic tak nie pod­rażnia oczu jak wspomnienia. 


Bo cza­sem trze­ba się uśmiechnąć. Tak mi­mo wszys­tko, spróbo­wać na no­wo żyć. Przes­tać żyć w klat­ce zbu­dowa­nej z mie­szan­ki wspom­nień i nies­pełnionych marzeń. Dać z siebie wszystko. Dla siebie i tych, którzy nasze­go uśmie­chu są warci. 


Cza­sem war­to przejść się brze­giem włas­ne­go życia
uchy­lić drzwi duszy
by mogło wkraść się słońce
wsłuchać się w szum serca
przy­siąść na pias­ku wspomnień
by zro­zumieć przypływy smut­ku
i po­godzić się z odpływem nies­pełnionych nadziei. 


To wca­le nie tak , że tęsknię ... Po pros­tu cza­sem nad­chodzą ta­kie no­ce w które wszys­tko wra­ca . Pow­ra­cają wspom­nienia , myśli . Ob­ra­zy . Do oczu po­mału napływają gorzkie łzy nies­pełnionych marzeń . Ale to nie tęskno­ta . To tyl­ko prag­nienie wy­darze­nia się cze­goś co nie is­tniało , nie było da­ne . To tyl­ko cza­sem prze­raźli­wy krzyk , lęk w oczach , zim­ne dłonie , drżące ciało .
Lecz to nie tęskno­ta . To ocze­kiwa­nie na coś co nig­dy nie na­dej­dzie .


Na Jej ser­ce spadł śnieg wspomnień...
Zamarzło. 


Chciałam mieć Ciebie, a nie wspom­nienia o Tobie...


 Poz­na­jesz ko­goś. Roz­ma­wiacie ze sobą całymi godzi­nami. Z cza­sem poz­na­jecie się co­raz bar­dziej. Jes­teście so­bie co­raz bliżsi. Za­pamiętu­jecie do­tyk rąk, miękkość ust.
Mi­ja spo­ro cza­su. Nieje­den zachód słońca, nie je­den szum fal. Nieje­den przer­wa­ny szept. Umoc­niona przy­jaźń, moc­ne zro­zumienie. I spełniło się marze­nie. Te­raz ra­zem kieruj­cie się ku wspom­nieniom by ko­lej­ne marze­nia por­wał szu­mu las. 


Miej­sca z daw­nych lat po­la mi­nowe przypominają
Gdy do nich pow­ra­camy wspom­nieniami wybuchają 


Nie mam złych wspom­nień, mam te, które mnie cze­goś nauczyły. 


Gorzki dzień osłodziłam so­bie od­ro­biną neut­ralnych wspomnień. 


Ob­ra­zy wspom­nień są tak real­ne, że gwałtow­nie od­wra­cam od nich głowę... 



Miłości nie mie­rzy się w godzi­nach , dniach , miesiącach , la­tach. .
Miłość mie­rzy się we wspólnych wspomnieniach. 




Uśmie­cham się do wspomnień...
Ach! szko­da że tyl­ko do nich.. 



Dob­re wspom­nienia są po to, aby w złych i smut­nych chwi­lach pop­ra­wiały nam hu­mor. Złe wspom­nienia po to są, abyśmy nie po­pełniali dru­gi raz tych sa­mych błędów. 

Żyjąc je­dynie wspom­nieniami za­bija­my własną teraźniejszość. 


..u pod­staw naszej oso­bowości leżą: emoc­je, wspom­nienia i życiowe doświadczenie.. 

mo­je naj­gor­sze wspomnienie?
- Kiedy szliśmy ra­zem brze­giem morza,
A na pias­ku były tyl­ko two­je ślady... 

Za każdym ra­zem, gdy mam wrażenie, że już za­pom­niałam o tym wszys­tkim to wspom­nienia wra­cają do mnie z pod­wo­joną siłą. 



Weź te wspom­nienia i wy­pier­da­laj mi stąd! 

Wspom­nienia budzą się. Gdy pachnie deszczem, gdy pokój wy­pełnia nasza ulu­biona piosen­ka, gdy śpiewa pod niebem ptak. 



Bo­lała mnie każda se­kun­da a każda ko­lej­na mi­nuta ciążyła na ser­cu budząc niepew­ność.




Słowa prze­lane na pa­pier w smut­ku czy ra­dości, w tęskno­cie czy uniesieniu ser­ca naj­le­piej kon­serwują tu­many wspom­nień jed­nocześnie za­pamiętując to­warzyszące im uczucia. 



Nig­dy nie do­wiesz się co by było gdy­byś w przeszłości podjął in­ne de­cyz­je. Nic in­ne­go po pros­tu nie mogło się wy­darzyć. Two­je przez­nacze­nie wy­pełni się do­piero wte­dy, kiedy zro­zumiesz co to znaczy zna­leźć się we właści­wym miej­scu i we właści­wym czasie. 


Uważaj na człowieka, w które­go oczach nie widzisz swo­jego odbicia.