szczęście.

www.wierszykowo-polandowo.blogspot.com

optymistyczne, szczęście.

Nie wiado­mo skąd i tym bar­dziej nie wiado­mo dlacze­go, po ty­siącu niep­rzes­pa­nych no­cy i mi­lionie przepłaka­nych dni, przychodzi w życiu ta­ki mo­ment, w którym po­jawia się uśmiech.

Uśmiech ten naj­szczer­szy spośród ulu­bionych uśmiechów świata; ten niosący ze sobą op­ty­mis­tyczny zwias­tun nieba­nal­ne­go przyszłego piękna życia, które uk­ry­te jest na dnie ser­ca każde­go człowieka.
Zwias­tun go­towości do dal­sze­go po­nosze­nia ce­ny obieca­nego wie­czne­go szczęścia. 

Op­ty­mis­tyczne pat­rze­nie na świat spra­wia, że w naszym życiu po­jawia się tęcza na­wet wte­dy, gdy na niebie tworzy się wir zmartwień. 

Człowiek op­ty­mis­tycznie nas­ta­wiony do życia na­wet w "sza­rości dni" dos­trzeże ja­kiś ko­loryt...pe­symis­ta jest niepop­rawnym dal­to­nistą ! 

To, że jes­tem pe­symis­tką nie oz­nacza, że nie mam pra­wa mieć op­ty­mis­tycznych myśli . 

Mówią, że szczęście jest na wy­ciągnięcie ręki. Tyl­ko, że ja ręce mam za krótkie. 

Móc znów powrócić do tam­tych lat.
Mieć za­pał 4-kla­sis­tki i naiw­nie wie­rzyć w szczęście. Śmiać się z nicze­go, nie dbać o wygląd. Z głową pełną marzeń i no­sem w książce żyć z blas­kiem w oku. Czas mi­ja nieubłaga­nie i choćby nie wiem jak chcieli­byśmy mieć swój włas­ny We­hikuł Cza­su, mu­simy przeżyć życie udo­wad­niając, że da­jemy radę być szczęśli­wymi i bez niego. 

Obyś doz­nał ty­le szczęścia ile praw­dy mówisz... 

Mu­siał odejść, choć nie wyob­rażał so­bie życia bez niej. Wie­dział, że od­chodząc dzi­siaj może już nig­dy więcej nie zna­leźć klucza do jej ser­ca. Cier­piał, bo po raz ko­lej­ny los udo­wod­nił mu, jak kruche by­wa szczęście. Po­całował ją w po­liczek, wdychając może już po raz os­tatni za­pach jej ciała.  Za­mykając drzwi łza cicho spłynęła po je­go po­liczku, uderzając o zimną po­sadzkę przed ich do­mem.
"Bądź szczęśli­wa" - wyszep­tał na pożeg­na­nie i ruszył przed siebie. Szu­kając te­go, co miał tak blis­ko.

Pływałam w szklan­ce szczęścia, gdy nag­le zaczęłam się topić. 

Za­kochała się w marze­niu o szczęściu. 

Uza­leżniając swo­je szczęście od dru­giej oso­by tra­cimy je wraz z jej ut­ratą.
Dla­tego nieza­leżność uczuć jest bar­dzo cenna. 

Ok­rutna jest świado­mość, iż zap­rze­paści­liśmy szczęście na włas­ne życze­nie, bo ważniej­sza była dla nas opi­nia in­nych niż krzyk nasze­go serca. 

Nie każdy może zna­leźć szczęście w dru­giej osobie. 

Szu­kaj­my szczęścia w każdej chwi­li nasze­go życia, by nie za­pom­nieć jaką przy­jem­nością jest mieć uśmiech w oczach. To, że stra­ciłeś/łaś nadzieję na lep­sze jut­ro nie znaczy, że lep­sze jut­ro nie nadejdzie. 

Gdy­by szczęście trwało dłużej niż chwilę nie byłoby szczęściem. Było by codziennością. 

wy­buchy eufo­rii, si­niaki na łok­ciach i ko­lanach z niekon­tro­lowa­nych pod­skoków, na­pady śmie­chu i ag­resji, diamen­ci­ki w oczach ze szczęścia i smut­ku...och tak mi Ciebie brak. 

Hmmmmm...

czyli jednak wolicie tematyczne?