I czasem, przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód. I nieważne jak cholernie by ci zależało, jak trudne by to było. Po prostu trzeba.

A ja ze łzami w oczach zakochiwałam się w nim coraz bardziej.

To cholerne ukłucie wewnątrz, gdy czekam na Ciebie cały dzień, a pod wieczór piszesz : wybacz, nie mam dziś czasu.

I nie ważne jak bardzo będziesz się zapierać i mówić, że już nie pamiętasz. Zawsze jakaś cząstka Ciebie będzie wspominać, marzyć i tęsknić.

Kochasz, tęsknisz, płaczesz po nocach, aż pewnego dnia oglądając jego zdjęcia zdajesz sobie sprawę, że już nic do niego nie czujesz.

Wiem, miałam zacząć od nowa, ale nie potrafię. Wspomnienia wciąż tkwią w mej pamięci, nie potrafię od tak na skinienie palca zapomnieć, wymazać wszystkiego, co siedzi mi w głowie. . Nie potrafię wymazać Cię z pamięci, bo to było najlepsze pół roku w moim życiu .. bo było ono spędzone z Tobą..

Chcę jego ust, jego dotyku, jego smaku, jego zapachu, jego ciepłego uśmiechu i pięknych oczu. Chcę jego piegów i jego nieogarniętych włosów, i jego czułych, silnych ramion. I chcę jego klatki piersiowej, na której zawsze kładłam swoją głowę. I wiesz ...to była jedyna osoba, przy której czułam się tak swobodnie. Robiłam, co chciałam. Nie krępowałam się, że zacznie się ze mnie śmiać albo odejdzie i wszystkim powie. Po prostu jedyna osoba, przy której mogłam czuć się bezpiecznie będąc sobą. Boże, ile ja bym dała by być tak blisko, by usłyszeć jego bicie serca.

Tak mocno trzymał mnie za rękę jakbym miała zaraz uciec. Tak intensywnie się we mnie wpatrywał jakby widział mnie pierwszy raz. Tak namiętnie całował jakbym miała czekoladę na ustach. Tak profesjonalnie udawał że mnie kocha, że przez chwilę uwierzyłam.

Nie potrafię tego zrozumieć.. Tej nieobecności .. W jednej minucie jest człowiek a w drugiej już go nie ma.. Najpierw opowiadasz mu wszystko o sobie, o planach jakie masz, zna Cię lepiej niż Ty sam siebie, a potem tak nadzwyczajnej w świecie, nie masz w ogóle do niego dostępu. stojąc obok Ciebie czujesz, że jest jakiś obcy, a przecież taki nie był, pamiętasz go.. pamiętasz wszystko co z nim związane.. jesteś przesiąknięta wspomnieniami, aż do szpiku kości. nie możesz pojąc tego dlaczego to wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej.. wciąż myślisz ,że to jest jakiś głupi żart, że on niebawem wróci ,że to wszystko się skończy i okaże jednym wielkim nieporozumieniem.

Wiesz jak to jest chodzić po domu w powyciąganym dresie, marzyć o uśmiechu i cieszyć kubkiem gorącym kakao? Więc nie mów, że wiesz jak to jest tęsknić .

Teoretycznie nie można być zazdrosnym o kogoś z kim się już nie jest, no właśnie - teoretycznie.

"Bądź szczęśliwa" - wyszeptał na pożegnanie i ruszył przed siebie. Szukając tego, co miał tak blisko.

Chodze,myśle,rozmawiam,jem,pije, wszystko jak należy. Ale bez wątpienia można by stwierdzić u mnie brak czynności życiowych serca. Zimne jak lód. I choć telefon dzwoni a skrzynka sms,email pęka w szwach od wiadomości mówię "nie".. Nie spędze z nikim nawet minuty. Nie potrzebuje przelotnych znajomości a nawet trwalszych z kimkolwiek.. Nie chce. Zrozumcie,że nie chce. Bierze mnie obrzydzenie jak mam się spotkać z jakimś nieznajomym. Nikt oprócz Ciebie nie otworzy mojego serca..

Bo nie można mieć wszystkiego. Nie można powiedzieć "wróć" a Ty wrócisz, nie można powiedzieć "kochaj" a Ty bedziesz kochać. Niestety.

Gdybyś wiedział jak czasami rzucając różnymi przedmiotami o ścianę, lub rwąc poduszkę marzę, abyś ty był tą rzeczą, tą poduszką. Po chwili jednak się uspokajam, próbuję złożyć poduszkę w całość, przytulam się do niej i wtedy też chcę, żebyś to Ty był nią.

Zastanawiałam się, czy Ty chociaż przez jedną, jedyną sekundę zatęskniłeś za moją obecnością, za moimi żartami czy dziwnymi pomysłami. Czy przez tą jedną sekundę poczułeś tęsknotę za mną i powiedziałeś szeptem "brakuje mi jej".

Nic nie będzie takie samo odkąd powiedziałeś mi, że 'nie możemy dłużej ze sobą być'. Całe plany poszły się je bać wraz z twoimi ostatnimi słowami. Chciałam o tobie zapomnieć, ale skoro o tobie piszę to znaczy, że nie potrafię.

Jak myślisz ? dlaczego na Twój widok uginają mi się kolana, ręce stają mokre, mam ochotę rozpaść się, a przed oczami robi mi się ciemno? dlatego, że Cię nienawidzę ? nie.. nie, dlatego, że miłość we mnie jeszcze nie wygasła.

Jej to już wszystko jedno czy ze sobą rozmawiają, czy mówisz jej "cześć", czy na nią patrzysz. Kiedyś jej jeszcze zależało, potem chciała się przyjaźnić, żeby przynajmniej z Jej strony została zachowana jakaś kultura, ale teraz ma to gdzieś.