Reach out and touch faith

W zeszły czwartek mieliśmy odwiedziny pań policjantek, dzielnie reprezentowałam moje maluchy. Natomiast w piątek mieliśmy Dzień Przedszkolaka, miło było pobawić się z moją nową grupą i moimi kochanymi starszakami, które co chwila chciały tylko ze mną tańczyć i się wygłupiać. Natomiast w poniedziałek, kiedy zobaczyłam się z moimi starszakami, które akurat wybierały się na spacer poczułam, że ktoś wylewa miód na moje serce. Dzieci naprawdę ucieszyły się na mój widok, zaczęły mnie przytulać i mówić, że nigdzie mnie nie puszczą i mam iść z nimi na spacer. Nikt nawet nie zdaje sobie sprawy, jak takie momenty potrafią ścisnąć człowieka za serce. I jak tu ich wszystkich nie uwielbiać? <3
Wraz z moim kochanym mężem dzielnie kibicowaliśmy i dopingowaliśmy naszych siatkarzy, nawet wczoraj podczas kładzenia membrany na strychu. Tynkarze mają pojawić się lada moment, co mnie bardzo cieszy, w końcu Nasze piętro zacznie wyglądać inaczej. Ciągle nie możemy doczekać się dnia, kiedy się wprowadzimy. Jednakże musimy na to poczekać.
Troszkę chce mi się śmiać z pewnej sytuacji, ale wiem swoje. Cieszę się, że mam w tej kwestii poparcie. Jednakże ilekroć myślę o przyszłym tygodniu, to troszkę mi słabo, aczkolwiek mam nadzieję, że nie będzie tak źle. Musi być dobrze, prawda?