nie dobrze jest czytać napowrót czasem nadgryzione litery.

załamują obraz. krzywią i migocą przed oczami nadszarpując wole.

zbyt ciepłe, zbyt bliskie i wyczekane pieką tą pożółkłą formą.

nie. nie tak.

nic nikogo nie gryzie, nic nikogo nie zjada.

to coś bliskiego tej niezbyt długiej historii o gołębicy.

to nie one.

masz dwie ręce.

nieważne, że lewe.

masz dwie ręce.

te same obie, który ponaginały kartki, a potem wyciągnęły się w pustą przestrzeń.

ludzie jednak czasami słyszą.

czasami słuchają.

czasami posłuchają.

to się zdaża. 'nawet najlepszym'.

wszystko ma miejsce i czas.

kwestia odpowiedności może być sporna.

jak i cała reszta świata co ku nieświadomości tej szarej masy zadnego nie ma wpływu na tej sposobności zanikanie.

"wszystko jest w tekscie"

jest.

i wychyla się zawsze o kilka mrugnięc za późno.

przeklęta kluczowość pisanych drobnym drukiem słów.

cholerne nie dość szeroko otwarte oczy.

pieprzone nie wystarczająco pewne wiecznie na wpół wyciągnięte ręce.

łapcie to cholerne powietrze.

łacie i dajcie się nim dławić i napełniać do przesady.

można było. i można było żeby nas też.

trzeba było tylko na chwile pozwolić dać zasłonić obrazoburcze oczy.

można

trzeba

było 

.

do pozygania.

można więc przyłożyć głowę do kilku pisanych kartek.

uściskać słowa, ukraść cudze oddechy, zamknąć oczy i zatpiać się jak w najmilszej  świata poduszce.