Bo dla Ciebie stanę się aniołem i uwierzę że miłość istnieje... I zapomnę co to grzech, stanę się ta grzeczną i oddaną tylko twojej duszy... I już nigdy nie będę marzyć o śmierci... Bo tylko ty potrafisz mnie pokochać... Tylko ty potrafisz mnie przytulić... Tylko twojego oddechu nie chcę zapomnieć w paciorku mych wspomnień Tylko twoje oczy przyprawiają mnie o dreszcze... Bo twoje słowa są balsamem dla mych ran i miodem dla gardła... Bo ciebie kochać chcę wiecznie i wiecznie chce wiedzieć że przy mnie jesteś... Taki beznadziejny wiersz... a dla czego beznadziejny ??? Bo mojego autorstwa =X a wszystko co mojego autorstwa jest głupie i bezsensu i ta fotka też jest bez sensu... bo na niej moja ręka.... z moimi słynnymi „sznurkami” których jest co raz więcej... =X czarno pomarańczowe, czarno czerwone, czarno zielone i czarno białe... A mąż wspaniały lecz nieidealny razem z tatusiem który też nie jest idealny bo pyta „ile...” nadal szukają czarno pomarańczowej arafatki =P Ach... i jak was tu nie kochać ?! =D Buziaki dla : Tych którzy szukają arafatki ( bo jesteście kochani i wspaniali =*) I dla całej patologii ( bo jesteście inni i kochani i również wspaniali =*) Dla Nadinki (bo mi się podoba to twoje „chamstwo w państwie...”) I dla tych o których zapomniałam lub nie chciałam pamiętać... (jaki bezsens...)