moja tapcia.

Jest dobrze, nawet bardzo. Układa się, tyle miłoooości. Ale jednak mam to dziwne uczucie. Niby jest mi z Tobą lepiej niż z kimkolwiek innym, ale czasami tęsknie za tym, co było kiedyś, za nim. Widzę go i myślę: "przytuliłabym się do Ciebie". Skąd to się bierze? Wiadomo, nie jest to na tyle silne, żebym nie umiała sobie z tym radzić, ale pojawia się coraz częściej.

Doszłam do pewnego wniosku, który pewnie mija się z prawdą... Ja myślę o nim, Ty rozmyślasz o niej. Czy to nie działa tak, że szukamy kogoś innego, bo tęsknimy za tym, co było? I jesteśmy z tą osobą tylko po to, żeby zapomnieć? Może po prostu nie umiemy znieść pieprzonej samotności, a uczucia do poprzedniego "partnera" nie wygasają? Może to nie tak miało być. Może to, co minęło, było tym właściwym, docelowym, a my jak na przekór unikamy tego, wmawiając sobie, że coś innego jest lepsze?

TAKIE MAM ROZKMINY.

Okropnie się z tym wszystkim czuję.

On jest smutny...

Ona jest smutna...

Nagle czuję empatię.