zimno i daleko

Od dwóch tygodni mieszkam za kołem podbiegunowym i jest dość egzotycznie. Pierwszego poranka nie mogliśmy wyjechać spod domu, bo na podjeździe była taka szklanka, że Rav4, mimo kolców na oponach, nie dała rady. Godzina spóźnienia do pracy wcale nas nie zasmuciła. Muszę przyznać, że trzeba się przyzwyczaić do tego klimatu, bo o ile temperatura mi jakoś mocno nie przeszkadza, to wiatr jest przeszywający i rujnujący skórę. Wszystko byłoby spoko, gdyby było więcej słońca, bo smutno bez niego. W pracy ciągle uczę się czegoś nowego, twórczość tego, co budujemy napawa satysfakcją, a prowadzący na szczęście jest wyrozumiały i służy radą. W ogóle jest w porządku ekipa. We wtorek byłem w Laponii na zakupach, gdzie było zupełnie biało i -26°C - niesamowite widoki i ciekawe doświadczenie. Zakupiłem tam steki z wieloryba i z renifera, z czego wieloryba już przyrzadziłem i był smaczny, bardzo podobny do steka wołowego, delikatny jak dobrze przygotowana polędwica. Renifer czeka w zamrażarce. Przez te 2 tygodnie tylko wtorek miałem wolny, dzięki czemu dni lecą bardzo szybko, następne wolne w czwartek i, mam nadzieję, że znowu pomorsujemy w przydomowym fiordzie. Ogólnie to regeneruje się psychicznie po nieciekawych dwóch miesiącach w Polsce, zdrowo sie odżywiam, regularnie śpię i dużo jem. Podleczę kontuzję i będzie gituwa. W tym roku duże są plany podróżnicze, więc in touch. Wszystkiego dobrego, pis joł