Wendy
6 lipca 2015

Napisałam niechcący mega długą, mega osobistą notkę zaczynającą się od stwierdzenia, że tęsknię za latem, a kończącą się na podsumowaniu roku i dzieleniu się zbyt dużą ilością prywatnych informacji, które mi samej jeszcze nie układają się w głowie. Notka się urwała w połowie, bo w głowie pojawiło mi się wielkie "nie, jeszcze nie".
Więc zamiast tego stwierdziłam, że napiszę o tym, że jutro oficjalnie zaczynam pracę, co byłoby całkiem ekscytujące, gdyby nie było to miejsce do którego z całych sił muszę się przekonywać, że przywyknę. Tak właśnie wpływa na mnie dziesięciogodzinna praca w gastronomii na zapleczu.
O dziwo nie mogę się doczekać następnego weekendu kiedy to mam zajęcia w szkole.
I oczywiście nie mogę się doczekać kolejnego weekendu, bo w końcu zobaczę moją Gosię, która do tego czasu będzie osiemnastką (w końcu!). No i nie mogę ukryć nadziei, że wsiądę na konia, aby przekształcić swoje jeździectwo razdoroczne na copółroczne... :)
Co przypomina mi o jednym z plusów tej mojej "durnej" pracy, która w rzeczywistości nie jest aż tak zła - będzie mnie stać na jeździectwo regularne!
Ale do wypłaty jeszcze długi, miejmy nadzieję, że przyjemny miesiąc.