dni wkręcone w szprychy gwiazd

nie wiem czemu tak bardzo podoba mi się wyrażenie ,,szprychy gwiazd", ale chodzi mi po głowie od kilku dni. musiałam 'dzieś przeczytać i wkręciło mi się w łepetynę na dobre.

jest zakładzik, jest trochę bzdur i jest homm vi. za to twierdza mnie irytuje, bo jest dosyć upierdliwa.
staram się robić coś konstruktywnego i nawet chyba powoli zaczyna mi wychodzić, ale staram się o tym nie myśleć ani pisać, żeby nie zapeszyć.
lubię extremoduro. i mieszać różne tabaki.
i mieć ładny, czyściutki, odgruzowany pulpit z czartem. geez, czemu pokoju nie sprząta się jednakowo łatwo?
książki, ciuchy, kubki po kawie, niezidentyfikowanego pochodzenia zapalniczki, słuchawki (działające i nie), długopisy, prowizoryczne lufki, drobniaki, szkice, kredki, ołówki, zakładki, różnej maści naczynia, kable, przjeściówki, więcej kabli, więcej książek, opakowaina po karmie dla rybek, których od kilku lat nie mogę wynieść (remont nawet przetrwały w pokoju!),  kolczyki, gumki do włosów, kartony, wszelkiego rodzaju papiery, buty (?). łóżko w sumie jest podobnie zagruzowane, kilka poduszek, ze dwa koce i kołdra, książki, zeszyty, ołówki, długopisy, kartki z notatkami i duże ilości kabli. no, od kilku dni laptop. i tygrys, czasem jakiś cd się znajdzie. albo kubek.
czyli dużo wszystkiego naraz. muszę to poukładać. i mimo że mam wolne, to w sumie totalnie nie mam na to czasu. mam w głowie dużo dziwnych słów. a w nocy dziwne sny, w których pojawiają się ludzie, których prawie nie pamiętam. i to w dziwacznych sytuacjach, na przykład w dybach na środku ilo. wyraźne sny, niewyraźne dni, prośba do nocy i człowiek z młotkiem.
mała wiara, duża wiara, ludożercy o pięknych oczach, mordercy powieści, niezrozumiałe wspomnienia, fałszywe ciągi wyrazów i ja pośród tego wszystkiego.
nie musisz widzieć sensu, żeby wierzyć. nie muszę wierzyć, żeby widzieć sens. nic nie musimy.