chujdupacycki

nie wiem, jak to się dzieje, że praktycznie za każdym razem, kiedy tu piszę, narzekam.

wczoraj miało być zupełnie inaczej.

mechaniczna pomarańcza i miska chleba pod zlewem, ludzie o zgubionych mózgach i dużo smutnych rozkmin ze zdołowanymi znajomymi. to zabawne, jak widzisz kogoś raz na pół roku, a rozmawiasz z nim jakoś naturalniej niż z innymi, mogłoby się wydawać, bliższymi ludźmi. no, może nie tyle naturalniej, ile po prostu jakoś wiesz, co chcesz powiedzieć i tak powoli, powolutku, tkasz jedną wielką opowieść swojego życia. na nowo. co jakiś czas uzupełniasz bazę danych o najistotniejsze rzeczy, pomijając wszystkie mało ważne pierdoły.

smutno mi. jakoś tak po prostu smutno, nesquik z haszem, jaja z haszem i smoki w alfie, też z haszem. wszystko, kurna, z haszem i jak dziki osioł. znowu mam ochotę się wycofać, tym razem konsekwentnie.

to nie powinno być trudne.

'rozdziewicznie psychiczne jest milion razy gorsze niż fizyczne. może się nie zagoić przez całe życie.'

TYM BYĆ.