zabiorę ze sobą wspomnienia trzech spacerów o północy.
gestów niezakazanych. kubek kawy by obudzić poranek.
bukiet słów by duszę nakarmić. kilka dźwięków by serce odżyło.
gdy zatęsknię powrócę. przywiozę wiersze o Tobie.
tysiąc chwil w kadrze zatrzymanych. zapach fiordów we włosach.
serce wciąż zakochane.

dzisiejszy dzień jest chyba jakimś nieporozumieniem. od samego rana wszystko i wszyscy mnie denerwują. w nocy prawie nie spałam. wszystko przez ból gardła. teraz nie jest lepiej. pierwszy raz od niepamiętnych czasów cały dzień spędziłam w domu. można nawet powiedzieć, że się nie nudziłam, zajęłam się robieniem zdjęć. dużo się działo ostatnio. sama nawet nie wiem, kiedy czas ucieka, dni mijają bardzo szybko. mam mętlik w głowie ni z tego ni z owego. chcę żeby już przyszła noc, którą ostatnio bardzo lubię. już nie jest bezsenna i pełna łez jak jeszcze do niedawna. jest zupełnie inaczej. lepiej. a mogło się wydawać, że już zawsze będę tylko użalać się nad sobą i płakać. czasami nie warto płakać przez facetów. szczególnie przez takiego jak on. nie jest wart ani jednej mojej łzy za to co zrobił i jak zachowuje się teraz. ale nie będę tu pisać o nim. staram się go wymazać z pamięci i zacząć wszystko na nowo. mam nadzieję, że pójdzie wszystko po mojej myśli. nic więcej nie chcę. a teraz idę po kolejne prochy i kubek gorącej herbaty z miodem.

a serce bije mi trzy razy szybciej niż w normie.