Kiedyś o mnie zapomnisz.
tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa,
albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu.
zapomnisz jaki ból był wymieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech.
zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. wszystko uleci z ciebie jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę.
i okaże się, ze scenarzysta, który to wszystko poskładał w swej malej główce,
nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku.
ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię.
oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu.
szczęście wypełni cię po brzegi, od paznokci u stop do końcówek rzęs.
życzę ci tego, wiesz. i będziesz żyć w spokoju,
łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka.
ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile.
jak nasza samotność we dwójkę, jak nasze bycie razem ale osobno.
 
 
wróciłam ze szkoły,
ubrałam ulubiony szlafrok,
zrobiłam kawę z mlekiem,
włączyłam muzykę emocjonalną i chyba tyle.
siedzę i myślę, że chyba nic więcej do szczęścia nie jest mi potrzebne.
żadne chore związki, w których kochamy tylko my - płeć piękna.
po co to komu ? same problemy, lament, zgrzytanie zębów i w ogóle olaboga !
chociaż mam kogoś takiego cudownego. czekam tylko na wakacje.
czekam na polne kwiatki, na siedzenie nocą przy rzece i szukanie wspólnej gwiazdy.
ale to już niedługo. niedługo poczuję się w pełni szczęśliwa, ale ciekawe na jaki okres czasu
ostatni związek był kompletną pomyłką, chociaż wspominam miło.
zresztą - każdy wspominam miło. każdy inny na swój sposób, jeden fajniejszy drugi mniej.
ostatnio nie mam do niczego głowy.
mam ochotę na zdjęcia. na dużo zdjęć. różnorodnych.
zaraz chyba zacznę myśleć nad pomysłem, nic innego do zrobienia nie mam, więc co mi tam. uwielbiam to.

albo pójdę spać.

dzisiejszy wieczór zaplanowany z lejdis w barze.
a tak właściwie, to miałam rzucić palenie, ale czego ja nie miałam zrobić. nigdy nic nie wychodzi. najlepszy jest spontan.