Myśli bez żadnych słów...

Jestem potwornie zmęczony. Czuję jak moje ciało juz nie chce funkcjonować i jest coraz gorzej. Za tydzień mam znowu maraton z badaniami i wizytami, aż wreszcie może kurna lekarze dojdą co mi jest, iż nie mają żadnych pomysłów... Mają. Ja też mam. Ale kazdy boi się go głośno powiedzieć. Chyba czekamy na ostateczność. Nie wiem dlaczego, ale czuję że nie jest to zwykła choroba. mam nawet objawy jej, ale może być to zupełnie co innego. Zastanawiam się też, czy moje życie może przez nią niedługo dobiec końca? 

Jak dowiem się o wynikach to może Wam powiem. Może, jeśli będę w stanie to zrobić...

***

Tak. Zaczęliśmy dzisiaj źle bo zły jestem i do tego na wykończeniu. Nawet nie wiem co napisać. Nie mam szczerze mówiąc pierwszy raz pojęcia o czym chciałbym Wam opowiedzieć, przekazać, jakich użyć przykładów, by lepiej mnie zrozumieć. Szukam w tej swojej główce i szukam, ale za nic nie mogę znaleźć czegoś odpowiedniego... mam coś. Ale to tylko coś...

***

Tematycznie będzie. Choroba, śmierć, przemijanie. A tam gdzieś zaplątana miłość, która nie może się wydostać z tej klatki. Znamy słowa, że serce to wolny ptak zamknięty w klatce, jaką jest ciało. Mamy wrażenie, że ten ptak tyle razy chce się wydostać. Mocniej macha skrzydłami jak coś czujemy. Nie musi to być uczucie czy coś podobnego. Strach, przerażenie, nienawiść. Nigdy się on nie uwolni. Nie będzie również tylko z nazwy wolny... tak samo klatka. Nigdy nią być nie przestanie. Bo nie ma pewniejszych rzeczy, od śmierci. Pisałem to kiedyś... ale te rzeczy są też bardzo pewne. Choroba czasami może naszego ptaka uratować. tak? śmierć może go zabrać w krainę pięknych pól i łąk, a przemijanie? Przeminie. już nic nie ma. Może lepiej żeby nie było nic, niż by było tylko nic?

Trudne sytuacje, jak choroba powinny nas zmuszać do refleksji nad swoim postępowaniem. ile to razy ludzie w obliczu śmierci przebaczają największe zbronie? Potrafi ona wiele zdziałać... Jednak niszczy również klatkę. Może dzięki temu serce będzie wolne? Nie będą go już trzymać więzy i pęta? Został ostatni strażnik. Z ostatnim lampionem w rękach. Kaptur na głowie i wredny uśmiech... Dusza. Ta zabłąkana istota niebojąca się niczego. Ostatni strażnik do wolności, którego nikt jeszcze nie pokonał...

***

Coś... czasami z tego małego rodzi się piękna rzecz. Jakże jesteśmy wtedy szczęśliwi... Ale nie zawsze początkowe szczeście trwa do końca... Bo nawet to szczęście nim nie było. Tak. Czytam teraz "Granicę" Nałkowskiej i może w końcu uda mi się ją przeczytać po którymś razie zaczynania. Może wtedy i ja pokonam tę cienką linię, prawie niezauważalną, lecz stanowiącą nieosiągalny dla mnie mur... "Granica, za którą człowiek przestaje być sobą." Tylko czy tam będzie lepiej? Bo czy przestać być sobą, jest dobrym rozwiązaniem? Albo moze jednak pokazać światu, co to znaczy być sobą, gdy się tego dowiemy. Wy wiecie, czy odkryliście już całą księgę Waszego ciała, umysłui ducha? Znacie odpowiedź na własne pytanie "Kim jestem?". Szukajcie, a znajdziecie. Szukajcie, a znajdziecie coś jeszcze. Chyba wiecie co...

JUSTIN