/gdzieś pomiędzy/

Na jednej z wysuniętych w pustą przestrzeń skał, gdzieś pomiędzy światem a wolnością, wpatrując się w granatową taflę jeziora mieniącego się w słońcu dziesiątki metrów niżej jestem ja. Myślę o mojej Tęsknocie, o utraconej setki lat wcześniej Miłości.

Dziś już nie mogę czuć  doświadczać świata dotykając. Nie mogę sprawdzić faktury, więc wzrok przejmuje funkcje większości zmysłów. Staje się coraz lepszym obserwatorem. Muszę, ponieważ nie mogę wesprzeć się dotykiem, a moje zmysły zapachu i smaku zanikły. Stałam się niezauważalną dla świata, jednak mogę go doświadczać w ograniczony z wielu względów sposób. Życie stało się płaskie, a na pewno bardziej wymagające.

Czuję ból i pozostające jego przeciwieństwem szczęście. Podobnie jak wtedy, gdy żyłam pozostaję zimna. Marznę. Nie mogę dłonią pochwycić swojego drugiego nadgarstka, mimo to wiem o chłodzie, on żyje we mnie. Wytworzony przez tęsknotę, pustkę, poczucie straty, złamane serce, samotność.

Nie zapomniałam jak się uśmiechać, śmieje się często. Muszę przyznać, że częściej do kwiatów, drzew  natury we wszelkiej postaci, poza ludzką. Uśmiecham się widząc emocje  życzliwość, troskę, miłość. Pogrążam się w odczuciach innych i zapominam o sobie, to przynosi ulgę. Daje mi rzeczywiste uczucie szczęścia. Pielęgnuje je w sobie. Pozbawiona ciała jestem duszą krążącą między światami.

Widzę barwy innych zagubionych dusz, widzę jak się zmieniają będąc coraz bliżej któregoś ze światów. Nie potrafię jednak ocenić gdzie jestem ja. Widzę jak duszę pozbywają się urazy, niepokoju, nienawiści, które to towarzyszyły im za życia. Stają się tym samym gotowe na wejście w nowe ciało, na kontynuowanie rozpoczętej wędrówki. Jestem duszą między dwoma światami.

Jestem w miejscu, gdzie tylko ja mogę sobie pomóc. Nie mogę podzielić się myślami i refleksjami z nikim innym. Sama muszę dokonać analizy, dojść do wniosków, podjąć decyzje. Muszę nauczyć się polegać na sobie, zaufać sobie i pozwolić aby ciemne kolory lęku odeszły  oczyścić duszę. Akceptacja wymaga czasu, jeśli nie zdążyłam zaakceptować bólu związanego z utratą Miłości za życia teraz mam ku temu sposobność.

...lub w nieskończoność trwać gdzieś pomiędzy...