~ część 23.

Gabrielle .

Przez następne kilka dni ryczałam. Nie mogłam nic przełknąć ani nawet zasnąć. Matka nawet terapeutę wzywała ale i to nie pomagało. Nathaniel gdzieś zniknął. Czułam się samotna i przygnębiona. Zdążyłam nawet napisać w pamiętniku jakiś wiersz. Sen o zakazanym owocu zmywa sen z powiek. Nie pozwala chodzić. Nie pozwala jeść. To uczucie dopadało mnie powoli. Może jakiś zatruty owoc wyniszczył moją potencjalną barierę? Jednocześnie szczęście, tęsknota i strach. Szczęście - dwóch meżczyzn darzących mnie miłością. tęsknota - wybranie jednego z nich mnie przytłoczyło. Sny o tym drugim nie pozwalają mi zasnąć. Ciągle ten paraliżujący strach, strach, ze któryś ucieknie, nie pozwoli mi podnieść się z jednego kolana, popchnie tak, abym już nigdy się nie podniosła, aby po moich policzkach ciągle płynęły łzy. To kara? kara za co? Za to, ze przez chwilę postanowiłam czuć się szczęśliwa? ..

Nagle dostałam sms`a. To była wiadomość od Erika." Przyjeżdżam do Ciebie, musimy pogadać. E" .. Początkowo cholernie byłam wściekła ale przeszło mi kiedy na chwilę o tym pomyślałam. Kiedy jeden znikał ukojenie przynosił mi drugi. I na odwrót. Tylko Erik mógł mi teraz pomóc. Wieczorem kiedy matka pojechała na lotnisko żeby w Londynie porozmawiać z jakiś lekarzem psychologiem przyjechał Erik. Byłam lekko pijana. Wyglądał lepiej niż ostatnio. Potargane włosy, opalony, miał na sobie dżinsy i koszulkę no i oczywiście skórzaną kurtkę. Ja na sobie miałam krótkie spodenki od piżamy i koszulkę na ramiączkach. Byłam bez stanika ! Włożyła swtere cała czerwona. Nagle poczułam jak Erik przyciąga mnei i mocno całuje. Odwzajemniłam pocałunek. Wziął mnie na ręce i zaniósł do pokoju... Położył na łóżku.. Początkowo się ociągałam ale uległam mu ...

[ .. ]

Następnego dnia obudziłam się wypoczęta i zrelaksowana. Koło mnie spał spokojnie Erik. Spojrzałam pod kołdrę i pisnęłam. Co ja zrobiłam ?! Oddałam się chłopakowi po pijaku. Jak przez mgłę pamiętałam wydarzenia z wczoraj, z przed kilku dni .. Chodziłam pijana odkąd dowiedziałam się że Erik zostaje u kogoś tam bo coś mu wypadło. Erik spał mocno. Zadrżałam, wstałam, ubrałam bieliznę i szlafrok. Zeszłam na dół żeby napić się soku. Głowa mi pękała. Do głowy przyszła mi pewna myśl. Ach Erick, jak egipski sarkofag, który otuli i pozwoli przez chwilę sskołatanym myślom dać wytchnienie. To on pomógł mi wyjść z depresji kilkodniowej. Był dla mnie przecież taki dobry pomimo tylu wad. Musiałam z nim pogadać ... I to prędko. Ale przecież i tak nasz związek nie miałby sensu. On mieszkał w Londynie a po drugie był jeszcze Nathaniel. Mój drugi chłopak.

- Chyba zwariuję ! - warknęłam do siebie rzucając szklanką w kominek.

***

Dedykacja dla Andzi. Dziękuję za ten wiersz i za wenę. < 333