No to już wiem, jak skończę.

Tak, tak będzie.

któregoś dnia wstanę i kategorycznie stwierdzę,

że nie mam już ochoty dalej żyć.

Póki co spróbuję stać się dla kogoś lepszym człowiekiem... Szkoda, że to próba z góry skazana na niepowodzenie. Jak zwykle zresztą, jestem zbyt pesymistyczna dla kogokolwiek, zbyt mało we mnie chęci do życia. I mimo, że wstaję codziennie z łóżka, codziennie się maluję, jem śniadanie, czasem wychodzę do szkoły... To moim marzeniem pozostają wakacje od życia.

Próbuję dla Ciebie. Nie masz o tym pojęcia, ale stałeś się wątłym punktem zaczepienia, nie zniszcz tego... Bo wtedy otworzy się przede mną czarna dziura straconych złudzeń, śmiesznych marzeń. I mimo że nie dałbyś rady, możesz przynajmniej dawać mi przez jakiś czas nadzieję, że coś dla kogokolwiek znaczę. Chwytam się tego jak brzytwy.

"Mogłabym Ci długo o pewnych rzeczach mówić, pisać, tłumaczyć.

Ale po co? Ty i tak nie zrozumiesz... Szkoda słów.