lotnik zawsze spoko

Nie jestem niczyją zastępczynią

Nawet jeśli nie można tego porównywać

Klonem z tą samą maską

I ukrytymi uczuciami pod pękniętym policzkiem

Studzę żar wewnętrzny wodą

Trzeźwieję by na nowo zapłonąć

Tłumię światło połykając

I powoli krztusząc się nim

Żebyś był szczęśliwy

Stąpamy po cienkiej linie

co?! sznurku jedwabnym przeplatanym kłamstwem

gorycz we mgle unosi się miedzy nami

i wlatuje przez nasze nozdrza niby słodki zapach

Przetnę go bezwzględnie nie mrugając motylim okiem

Przetnę go bez kowalczego bicia serca

Przetnę go kamiennie zdecydowana

Przetnę go cicho i niezauważalnie

Szybko, błyskawicznie, nieuchronnie

Żebym się nie rozmyśliła

Nie trzepotała rzęsami w uniesieniu ducha

Nie puściła wodzy sercu na wybiegu uczuć

Nie roztopiła zimnego opanowania

I nie była dalej głupia

Ja