rodzina

Długo zastanawiam się nad poważnymi słowami, wychodzą powoli i niepewnie bo nigdy nie mam pewności czy użyłem tych odpowiednich, poważnych słów.

Patrzę na te zdjęcie i łapię mnóstwo pozytywnych emocji, brakuje tu tylko fotografa, Julii, więc żal wiąże się z tym, że nie jestem jego autorem.

Moi drodzy, kieruję do Was słowa, które zamykają się w głowie i choćbym bardzo chciał, nie mogę wypuścić ich zupełnie naturalnie kiedy Was wszystkich widzę. 

Mówiliście o rodzinie, o pięknej więzi, która dojrzewała w każdym z Was przez długi okres czasu. Mówiliście o zrozumieniu, uczuciach, spojrzeniach i o chwilach, które łączyliście będąc niesamowitymi osobowościami. Dzielicie się łzami i gorzką prawdą, uśmiechacie się do siebie i rozpoznajecie odgłosy kroków w absolutnej ciemności. Śpiewacie piosenki i stawiacie swoje cienie w miejscach z których dotąd nie patrzyliście na słońce, jesteście tu i tam razem, jesteście silni.

Chcę być z Wami, mogę być Waszym adoptowanym bratem i duszą spokoju, chcę być Teuszem, kimś dobrym dla każdego z Was.

Dziękuję, że przyjęliście mnie do siebie i zaakceptowaliście pomimo tylu wad.

To krótkie i poważne słowa dla Was.

                                                                                                                                                                         Teusz