Pozytywnie - mimo wszystko:)

Ogólnie rzecz ujmując - jest ok. ;-)

Może i mogłoby być lepiej, ale gorzej też, więc po co mam narzekać?

Kilka spraw się pokomplikowało, fakt.

Chciałabym je zmienić, to chyba oczywiste.

Mogłabym to zrobić, jasne.

Ale to nie może być jednostronne. Nie.

Bo nie tylko ja mam to zmieniać. Tym bardziej, że to wszystko ni jest moją winą.

Ok, poniosło mnie, może i tak. Tylko, że miałam ku temu powody.

Może tak osoba, która to wszystko spowodowała wzięłaby na to poprawkę, zamiast odwracać kota ogonem?

Byłoby miło.

Ale jeśli nie, też jest git. I będzie.

Ostatecznie nie zamierzam się o nic nikogo prosić.

No... może za wyjątkiem Zosi.

Tak, ją mogłabym poprosić, by nienadużywała imienia Janina. ;D

Ale to by było na tyle :)

No tak... jest jeszcze szpital.

Spoko.. jakoś to zniosę.

Choć trzeba dodać, że gdy ostatnio mówiłam, że na myśl o czymś, chce mi się do WC, nie to dosłownie miałam na myśli.

Nie, nie chodziło mi o problemy żołądkowe.

Los chyba nie zna pojęcia ironii.

Ale trudno. :)

Obym tylko weekend mogła już spędzić tak, jak tego chcę - z kilkoma wybitnie cudnymi osobami :-*