moje 5 tysięcy

Zabluźniłem pod Niebiosa czerwienią skąpane zawróciłem Ziemia by usta twe posiąść na szkarłatnej murawie złożyłem ciało po co.... by samemu pozostać w mej krainie nie ma już ołtarzy słońce wstać już nie chce rozrywający szept dłoń... chmura wyciągnięta w nienaturalny palec wytykając błędy ja niewolny od nich.... Rozmazałem krew na lustrze by się przejrzeć raz jeszcze by zobaczyć to czym byłem by zrozumieć to czym będę gdzie te skrzydła śnieżnobiałe gdzie te oczy te wersety teraz w klatkach zamykane utracone priorytety aja? spojrzeć jest nie godzien za te słowa co na co dzień przestały być mi bliskie zamykając się na wszystko teraz ginę cud prostoty teraz plączę się ukradkiem tak by istnieć żeby kochać to co pierwsze jest ostatnim teraz ty, pomniesz mnie nocą kedy księży jasny świeci że ja klnąłem pod Niebiosa, tam gdzie teraz gwiazda świeci a ta gwiazda ukochana moja miłość niespełniona tak daleko jak jej usta ukochana ma Iwona...