powrót znów do krainy snów

usta w mgle skąpane jak zatopione krainy wielkich zapomnianych Bogów gdy chwytam się łez w każdej widzę Ciebie skąpany w szepcie ust mgłą skąpanych dotykam stóp trzymając się mocno zazdrośnie pilnując skrzydeł leczę się Tobą... jak nić Ariadny prowadzisz przez labirynt gdy moje oczy nie są w stanie już nic powiedzieć a uszy nic już zobaczyć smak twych łez nie pozwala zapomnieć ust mgłą skąpanych głębiej... pustynia brak wody... tak piecze i pali lecz ciągle czuję smak tych łez tak słony a tak gaszący pragnienie padam.... leżę teraz na ziemi bez drzew bez niczego ze słońcem tak gorącym że oddychać nie potrafię czuję cień... czy ja już nie żyje? czy może... pada deszcz...[???] nie... to łzy cieniem skrzydła przywieram do ust ustami swoimi i już na zawsze ty i ja i nasze usta w mgle skąpane.... choć nie jestem taki jaki mam być choć nie mogą wydostać się to krzyczę i jestem tu gdzieś w mroku podaj mi rękę a wyjdę na zewnątrz i już nigdy nie powiesz tak jak boję się być powiedziała....