Panowie pustki...

Wśród pustyń zmierzchu bez serc i westchnień panowie pustki mierzą czas popsutym zegarkiem bez wskazówek za wzgórzami bezsensu i rozpaczy panowie pustki zasypiają na łozach z kamienia tam gdzie jest już ciemno w mroku żalu i niemocy panowie pustki wołają przez zakneblowane usta.... ----------- bycie nikim przygnębia coraz bardziej... bycie bezsilnym sprawia ból... bycie przeciętnym, a nawet "gorszym" jest jak powoli zaciskająca siepętla na szyji... bycie stertą łez na ceracie bycie nieodłącznym fragmentem podłogi to wszystko boli gdy słowa me tracą magiczną moc gdy mój pocałunek przestaje koić gdy tylko poprostu jest poprostu to panowie pustki mierza mą duszę wagą bez szalek..... so cold