Malinowe cegły mojego życia...
Dodano: 8 STYCZNIA 2011
Samotność nie bierze jeńców: albo zabija albo puszcza wolno.
Samotność mnie kupiła. Za jak wielkie pieniądze nie wiem, ale życie mnie odsprzedało, mając po dziurki w nosie.
Niewolnik nie może kupić sobie więc miłości. Zostawiam maleńki grosz za jedno pana spojrzenie. Za odwrócenie wzroku nie płacę..i tak dostaję je za darmo. Spojrzeń tysięcy też kupić nie mogę, bo wzbudzi to podejrzenia. Będziemy tak trwać, spoglądając na siebie do końca życia? Ah nie do końca życia. Do końca półtora roku i znikniemy sobie z oczu na zawsze. Znajomość udawana.
I na co mi to wszystko, powiedz? Przydałby się nożyk do wycinania uczuć ze środka. Droga gwiazdko, podaruj mi takie narzędzie albo spojrzeń cały okręt.
.
Komentarze
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika pomarandza.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
